سال سرنوشت

پاتریشیا لایا / بلومبرگ

سال جدید میلادی برای ونزوئلا می‌تواند سالی سرنوشت ساز باشد. مردم ونزوئلا طی چند سال اخیر با بحران‌های سیاسی و اقتصادی شدید مواجه بوده‌اند و عده زیادی از آنها با سیاست‌های نیکولاس مادورو رئیس‌جمهوری این کشور مخالفت کرده‌اند. اما ابزار و راهی برای اعلام این مخالفت نداشته‌اند. تعداد هواداران آقای مادورو نیز طی سال‌های اخیر کمتر شده و میزان محبوبیت او به شدت کاهش یافته است. قابل پیش‌بینی بود که شرایط اقتصادی و اجتماعی ونزوئلا به جایی رسیده که تنها یک تحول بزرگ می‌تواند روندهای کنونی را متوقف و معکوس کند. ونزوئلا بیش از عربستان نفت دارد، اما میزان فقر در آن بیش از کلمبیاست. این کشور روزگاری جزو ثروتمندترین کشورهای آمریکای لاتین بود، اما در حال حاضر در فقر شدیدی به سر می‌برد و میلیون‌ها نفر از مردم آن برای یافتن غذا، دارو و دیگر مایحتاج زندگی این کشور را ترک کرده‌اند. مدت‌هاست کمبود تقریبا همه چیز از دستمال توالت تا دارو و تجهیزات مختلف در این کشور به شکل فراگیر مشاهده می‌شود. وضعیت کنونی ونزوئلا با دوران ریاست جمهوری هوگو چاوز بسیار متفاوت است. چاوز قصد داشت از ثروت حاصل از درآمدهای نفتی مسیری مبتنی بر سوسیالیسم را به سمت رونق طی کند و نه فقط برای ونزوئلا، بلکه برای تمامی کشورهای آمریکای جنوبی.